Auteur: Brus

De een is een geboren en getogen Brusselaar, de ander opgegroeid in Sint-Genesius-Rode in de groene rand. Toch is er een passie die hen verbindt, auto’s, racen, motoren en zelfs Brussel misschien. Afgelopen zomer starten ze samen een nieuw verhaal aan de Akenkaai in het hartje van de hoofdstad. Een fonkelnieuwe “Polestar Space” op een site op een zucht van het bruisende leven waar we allen zo naar snakken, klaar om ontdekt te worden. Ze zijn content en glimlachen als jonge ketjes in een speelgoedwinkel. Maar er is ook de gedrevenheid, kennis van zaken en veel goesting om er iets van te maken. Ze willen graag bijdragen aan het Brussels mobiliteitsplan met een groene vloot en duurzame antwoorden in een steeds veranderende sector en wereld. Het accent ligt echter steeds op Brussel. Lokale jongens die willen voosjdoen in Brussel!

Kan je iets vertellen over de samenwerking met Brusseleir!, Philip?

Toen ik de Volvo De Smet overnam van Marc Vanoverstraeten heb ik de link met Brusseleir! bewust behouden, omdat ik het in de eerste plaats een leuk concept vind. Tijdens de Weik van ’t Brussels werken we bijvoorbeeld samen om een talkshow op poten te zetten met aandacht voor Brussel en het dialect. We pikken met het personeel ook een voorstelling mee van het Brussels Volkstejoêter. Wat zij brengen is op een manier gebracht dat het toegankelijk is voor iedereen. De meeste van onze mensen gaan anders nooit naar het theater en toch is dit telkens een voltreffer bij ons team. We steunen Brusseleir! graag enerzijds omwille van de leuke events die we organiseren maar anderzijds ook als organisatie. Omdat zij de Vlaamse taal in de Brusselse regio uitdragen en dat is een verademing. Zelf ben ik Vlaming uit een faciliteitengemeente en spreek dan ook even gemakkelijk Frans maar vind het wel belangrijk dat het Vlaams ook aanwezig blijft in Brussel. Het is een goede mix, Bram en ik veranderen tijdens een conversatie soms wel 3 keer van het Frans naar het Nederlands. Ik beschouw mijzelf in principe als Brusselaar uit de rand. De klanten in onze filialen zijn Brussels, we zijn ook Volvoverdeler in en rond Brussel. Het hele gegeven bevordert de synergie tussen de Brusselse klanten en Brusseleir!, onrechtstreeks dragen we hierdoor bij aan de Brusselse cultuur en het dialect waar we beiden veel plezier en voordeel uit halen.

Hoe is de samenwerking tussen jullie beide tot stand gekomen?

Philip: De groep Sterckx – De Smet telt ondertussen een honderdtal personeelsleden en een echt managementteam. Dankzij hun professionaliteit, inzet en harde werk, kan ik mij vooral bezig houden met het ontwikkelen van projecten en mobiliteitsoplossingen bedenken. Op dit moment hebben we 4 Volvovestigingen in Zellik, Halle, Drogenbos en Sint Genesius Rode. Daarnaast is er een Suzuki, Kia, en Isuzu garage in Halle en onze carrosserie. In Zellik starten we tevens met onze e-bike shop onder de noemer ‘Bike 4 Mobility’ waar we bv. ook willen samenwerken met bedrijven die over mobiliteitsbudgetten beschikken waarbij hun werknemers kunnen gebruik maken van de pakketten die we voor hen op maat samenstellen. Het kan dan gaan om een package waarbij ze een bedrijfswagen kiezen in combinatie met een elektrische fiets of een abonnement op het openbaar vervoer. Er komt ook nog Lotus Brussels bij. Zij beschikken nu nog niet over elektrische wagens, maar dit zou binnenkort wel de bedoeling zijn. Weldra maken we de locatie bekend aan het grote publiek, spannend! Vervolgens is er ook nog de Polestar Space in hartje Brussel aan het water waar we ons nu bevinden. Zo beschikken we in principe over alle quasi alle merken die beheerd worden door Geely. Geely Automobile is een Chinees groep en eigenaar van Volvo Polestar en Lotus, ze produceren zelf ook auto’s, scooters en lichte motorfietsen. Om de Polestar Space te beheren dacht ik meteen aan Bram. We kennen mekaar door onze gezamenlijke passie voor racen. Waarbij we ook naar het buitenland trokken, al die uren samen in een mobilhome, dat schept een band (lacht). Bram: Ik was uitgekeken op mijn job bij Maserati en Ducati, ik werd gek van die Italianen (lacht)! Toen Philip mij voorstelde om samen te werken heb ik geen seconde getwijfeld. De Polestar Space en deze plek voelt als thuiskomen voor mij. De bedoeling is om groene mobiliteit te promoten en support te geven aan verenigingen die duurzame mobiliteit hoog in het vaandel dragen in het kader van het Brusselse mobiliteitsplan 2030.

Wat is de filosofie van het Polestarmerk en de vestigingskeuze?

Initieel wilde Polestar eerder voor een locatie opteren op de Place Stephanie, de Louisalaan of de Dansaertwijk, vertelt Philip. Investeringsgewijs was dat voor ons om te beginnen onbetaalbaar als privé-investeerder. Bovendien zijn deze plekken moeilijk bereikbaar om testritten te organiseren. Er moet ook rekening gehouden worden met hoe Brussel gaat evolueren. Rond de Noordwijk is er al jaren het een en ander aan het veranderen, in de positieve zin. Het aanleggen van de Suzan Daniel brug over het kanaal zal ook de relatie met het gebied rond Tour en Taxis bevorderen. Deze brug zal de Havenlaan verbinden met de Willebroekkaai en is uitsluitend toegankelijk voor voetgangers, fietsers en openbaar vervoer. Tegenwoordig is er veel beweging aan de Brusselse waterlopen en wordt het water meer en meer bij de stad betrokken. De buurt hier is ook heel progressief en de inwoners zijn een mix van young potentials, kunstenaars, muzikanten en vrije beroepen en telt bv ook heel wat holebi’s. Heel anders dan het publiek van de Louizalaan. Dit publiek staat ook veel dichter bij het profiel van onze klanten of potentiële klanten. Natuurlijk is er een risico aan verbonden gezien de omgeving en de gekende situatie rond de vluchtelingenproblematiek, maar dat valt in de realiteit echt heel goed mee. Wij hebben nog geen enkel incident meegemaakt in die zes maanden tijd en we zien de buurt dagdagelijks veranderen. We zijn makkelijk bereikbaar, iedereen kan hier vlot parkeren en dat is superhandig voor onze testritten. Voorlopig hoeven we het ook niet te hebben van de passage. De mensen die ons op dit ogenblik opzoeken, zijn mensen die geïnteresseerd zijn in de Polestartechnologie. Ik denk dat we een uitstekende keuze hebben gemaakt en ben blij dat we dit in 1000-Brussel kunnen realiseren. Onze medewerkers die vooral uit de rand afkomstig zijn beginnen Brussel stilaan meer en meer te appreciëren door deze schitterende centrale uitvalbasis. Als de site helemaal af gaat zijn, wordt het magnifiek.

Waarom zou je de aankoop van een Polestar zeker moeten overwegen?

Bram: Polestar is met haar elektrische vloot hét product bij uitstek voor Brussel. Het is immers niet zomaar een merk en wil de Co2 uitstoot zoveel mogelijk reduceren. Sterker nog, ze willen dat de sector volledige transparantie vertoond ten aan zien van de CO2 uitstoot. Polestar wil een 100 procent recycleerbare wagen produceren op de meest duurzame manier en dit gegeven doorzetten tijdens de gehele levensduur van de wagen. Daar slagen ze op dit moment al behoorlijk in. De tapijten zijn vervaardigt uit oude visnetten, de zetels van gerecycleerde duikerspakken. Voor de stoffenbekleding word de 3D snit gebruikt, waarbij er gewerkt word met gerecupereerde PET-flessen. In de toekomst gaan ze allicht nog verder door het vervaardigen van deurpanelen uit vlas, die met een soort hars verhard worden en de zetels zouden dan bestaan uit herwonnen kurken. De voertuigen worden ontworpen in Zweden en geproduceerd in China. Polestar is een zusterbedrijf van Volvo dat veiligheid als topprioriteit beschouwd. Volvo wil bijvoorbeeld naar 0 verkeersdoden in een Volvo. Ze waren de eerste op de driepuntsgordel te introduceren in 1958, zowat de hele automobielsector zou hen hierin volgen. Polestar heeft dezelfde veiligheidsfeatures opgenomen en stelt dus veiligheid en het milieu voorop. Het bewijs daarvoor ligt erin dat onze oudere klanten resoluut kiezen voor deze duurzame wagen om iets terug te kunnen voor hun kinderen zodat ze aan de klimaatverandering kunnen beantwoorden, hoe schoon is dat?

Had je altijd al in de auto-industrie willen werken, Philip?

Ik wilde absoluut zeker in de autosector aan de slag maar had nooit gedacht dat ik nog zelf concessiehouder zou kunnen worden, ik dacht altijd 20 jaar te laat te zijn geboren. Door de opleiding die ik volgde aan het IVA, een aangepaste vorming binnen de automobielindustrie, kon ik vrij snel in een managementfunctie aan de slag en gelukkig heb ik de zaak nadien kunnen overnemen van Marc Sterckx. Je moet soms chance hebben maar de uitdaging ligt erin telkens opnieuw te puzzelen en te durven. Durven, zodat er uiteindelijk iets gebeurd op een verstandige manier. Soms lukt dat, soms niet. Het valt voor dat je veel tijd in een project steekt, dat aan het einde van de rit niets wordt door factoren die je zelf niet in de hand hebt. Alles moet kloppen en in elkaar passen. Maar dat lukt ook alleen als je er actief mee bezig bent en je omringt met de juiste mensen. Dankzij mijn team is dit mogelijk. De sector waarin we ons voort bewegen evolueert ook zodanig snel dat we er wel mee bezig móeten zijn.

Hoe zat dat voor jou, Bram?

Ooit begonnen aan een marketingopleiding, ben ik door mijn passie voor motoren bij de Italiaanse verdelers beland. Voordien had ik al een licht anders parcours afgelegd. Ik was voorzitter van het jeugdhuis ’t Schabernak in Evere en presenteerde een programma bij FM Brussel op vrijdagavond dat ‘Jugendstil’ heette. We overliepen de festiviteitenagenda tussen acht en tien uur ’s avonds om de luisteraars te informeren alwaar zij hun beste been konden voorzetten of zichzelf verliezen in een dik feest. Ik maakte zelfs de overgang mee van de Dansaertstraat naar Flagey. In zo’n radioprogramma kruipt behoorlijk wat voorbereidingstijd en werk, waardoor het team na lange tijd voor bekeken hield omdat ze het simpelweg niet meer konden opbrengen. Dat betekende het einde van het programma. Maar het Brusselen is nooit gestopt, ik was actief bij Brossella enzovoort. Maar kijk, nu kan ik samen met mijn kameraad en teammate dit verhaal waarmaken!

Hebben jullie een favoriete plek in Brussel?

Philip: ik moet zeggen dat ik de kanaalzone waar we ons met de garage bevinden enorm gaan appreciëren ben. Ik kijk uit naar het einde van de werken, de komst van de brug en de evolutie van de wijk met de terrasjes en voetgangerzone langs het water. In de zomer is het hier zalig toeven door zons op- en ondergang die je hier goed kan zien. Het is heel anders dan het Brussel dat ik ken uit mijn jeugd. Doe mij maar de Westkant van Brussel! Voor mij is dat de Vlaamsesteenweg, vertelt Bram. Ik kan er zelfs alleen naartoe trekken en kom er altijd wel iemand tegen die ik ken. Maar ik ben ervan overtuigd dat de Gare Maritime en Tour & Taxis-site mijn nieuwe lievelingsplek gaat worden, eenmaal de gloednieuwe bars en restaurant er af zijn. Er wonen veel Nederlandstaligen en er heerst een goede vibe.

Wat is jullie favoriete Brusselse woord?

Ket!, zegt Bram. Het staat ook op mijn motorhelm. Klet zou ook nog eens kanshebber kunnen zijn bij benadering. Of froesjeleir (lacht)! Dat zijn wel typische Brusselse woorden natuurlijk. Voor mij is dat voosjdoon, voegt Philip eraan toe. Dat past ook goed bij de filosofie van onze job.

Hebben jullie een droom voor Brussel?

Een properder Brussel met een evenwichtig mobiliteitsplan waar naar duurzame oplossingen wordt toegewerkt. Op korte termijn zien we graag de horeca terug opengaan natuurlijk. Want Brussel zonder horeca is maar doods. Maar ik denk dat vele mensen reikhalzend uitkijken naar de heropening van de cafés en restaurants.

Is er iets dat jullie zelf nog graag willen bereiken?

Philip: Verder doen zoals we nu bezig zijn, zou mooi zijn. Groeien en diversifiëren afhankelijk van wat zich aandient. Bram volgt Philip hierin. We willen blijven werken aan onze Brusselse positionering. We zijn een lokaal bedrijf gedragen door lokale mensen, Belgisch met een lokaal DNA. De persoonlijke verbinding met de klant binnen de regio waarin we werken vinden we bijzonder waardevol. Streekbinding is van primordiaal belang! We zijn mensen van de streek en blijven dat ook, we streven ernaar als team om dat karakter te vrijwaren en te behouden zodat mensen zich bij ons thuis voelen.

— De vestiging van Polestar Brussels is te vinden aan de Akenkaai 39, 1000 Brussel

Tegenwoordig kunnen we niet om de media heen, meer dan ooit lezen we en zijn we op zoek naar informatie. Tv Brussel, Fm Brussel kennen we tegenwoordig als Bruzz. En Bruzz is goed bezig. Steeds meer jongeren vinden de weg naar de Bruzzkanalen. Dat is mede dankzij Ineke Le Compte, onze copine deze maand en die als commercieel directeur bij Bruzz bijdraagt aan de missie om het Brussels tot bij de (niet)Brusselaars te krijgen. Bovendien houdt ze van Brussel en heeft ze iets met taal door haar Romaanse studies. Benieuwd of ze op het einde van ons gesprek haar favoriete Brussels woord kan uitspreken?

Wat is je link met Brusseleir?

De link was er al voor ik commercieel directeur bij Bruzz was. Ooit lang geleden deed ik ‘Eie ma Vast’ van Marcel de Schrijver cadeau toen ik in Brussel kwam wonen. Het boek is een voorloper van “ ’t Es on aa naa” of de Franstalige versie “ ’t Kakkenesjke” waarbij er een oplijsting wordt gemaakt van Brusselse woorden en uitdrukkingen, aangevuld met anekdotes en weetjes van informanten. Dat leek me een geschikte attentie voor een nieuwkomer. Voordien had ik wel al gehoord van het Brussels Volkstejoêter. Later ben ik ook zelf naar de voorstellingen gaan kijken. Dat vond ik telkens plezant. Anders dan wat er gebracht wordt in vele Nederlandstalige theaterstukken, is een avond Volkstejoêter complexloos amusement met een verhaal waarbij je je een glim – of schaterlach laat ontlokken. Pas op, wat er op de scène verschijnt van Nederlandstalige gezelschappen is van hoogstaande kwaliteit en daar is niks mis mee, maar het is eerder serieus opgevat en daar vindt het BVT een goede middenweg vind ik.

Wat doe je in het dagelijks leven?

Ik ben aan de slag als commercieel directeur bij Bruzz, dat wil zeggen dat alles wat niet redactioneel, technisch, human resources, enzovoorts bij mij terechtkomt. We zijn een multidisciplinair team en staan in voor de verdeling van het Bruzz magazine, de promotie van Bruzz en het aanbieden van advertentieruimte, televisie – en radiospots. Dat is ook meteen de link met Brusseleir! waarbij we de communicatie verzorgen zodat Brusseleir! via onze kanalen hun publiek kan bereiken voor het aankondigen van evenementen of de bekendheid rond de organisatie kan vergroten. Uiteraard werk ik hier graag aan mee. In het bijzonder vind ik het leuk lezersacties op poten te zetten waarbij ze kans maken op bijvoorbeeld een DVD-voorstelling in het stadion van voetbalploeg RWDM. Het is verfrissend om deel te mogen uitmaken van deze events met een bijzonder goede Brusselse sfeer waar je ziet dat je lezers, luisteraars of kijkers enthousiast over zijn. Via het contact en het partnership met Brusseleir! kan ik zelf al eens een event meepikken om het Brussels Bruzznetwerk te vergroten en nieuwe contacten te leggen. Dat en de ambiance die de events met zich meebrengen maken dit tot een verrijkende ervaring die voor beide partijen heel waardevol kan zijn.

Spreek je Brussels of heb je een band met een ander dialect?

Zelf ben ik afkomstig uit Aalst, daar spreken ze natuurlijk het dialect der dialecten. Maar het is ook een Brabants dialect zoals het Brussels, wat misschien opvallend is voor een Oost-Vlaamse stad. Ik begrijp het Brussels vrij goed, ik heb er alleszins weinig moeite mee. Ik weet natuurlijk niet hoe dat is voor mensen die er verder van af staan, letterlijk of figuurlijk. Zelf spreek ik geen dialect. Ik vind het wel leuk om dialecten na te doen, ik hoef er zelfs niet veel voor te doen, het is een niet te onderdrukken neiging. Twee jaar Kortrijk en ik spreek West-Vlaams. Het Aalsters heeft daarentegen wel geen makkelijke tongval maar dat deert me niet. Het gekke is ook dat Aalsters niet overal in Aalst hetzelfde klinkt, mijn vader is afkomstig uit Aalst zelf, mijn mama haar roots liggen in Haaltert, en de familie van mijn vriendinnetje kwam uit Niewerkerken (ook wel bekend als Reetveerdergem). Opvallend hoe op elk van die plekken op een verschillende manier wordt gezegd dat ze hun huis gaan kuisen of naar huis gaan. Ook al ligt er slechts een kleine 3 km tussen. Mijn moeder heeft er nu wel spijt van dat ze het dialect niet heeft doorgegeven, dat was nu eenmaal de trend toen ik opgroeide.

Hoe ben je in Brussel terechtgekomen? En wat is er je favoriete plek?

Dat komt door de wereldreis die ik 20 jaar geleden maakte. Voordien had ik niet echt iets met Brussel, ik studeerde in Kortrijk en Leuven, dus in de hoofdstad kwam ik niet zo vaak. Ik heb me wel geamuseerd in Leuven, daar niet van. Maar na een around the world ticket wist ik dat Brussel de enige plek was waar ik nog zou willen wonen die me in België zou houden. Met andere woorden, de enige optie die exotisch genoeg was om te blijven. Ik woonde in de Rue Locquenghien in het centrum. Die ligt niet zo gek ver van mijn favoriete plek in Brussel, de Vlaamsesteenweg, voor mij de straat bij uitstek met een mélange aan verschillende dingen. Er waren cafés, restaurants, winkels om trouwkledij te kopen en zelfs een taxidermist. Vroeger was naast de fotowinkel zelfs een dierenwinkel, daar ging ik met mijn kinderen regelmatig naar de papagaaien kijken. Als je je schoenen aandoet, gaat mijn parcours préféré als volgt: we starten aan De Walvis, dan gaat het naar Resto Henri, langs de Varkensmarkt richting pauze bij Lutgarde, de Laboureur of de Chicago Trattoria en dan uitbollen richting Monk. De straat verandert en toch blijft alles hetzelfde. Nu woon ik in Sint Jans Molenbeek en dat bevalt me heel erg. Er is veel leven en passage. De mensen zijn er vriendelijker dan elders naar mijn gevoel en voeren een positieve communicatie in de straten. Dat vind ik heel aangenaam.

Wat is je favoriete Brussels woord?

Oh, dat vind ik een moeilijke vraag! Ik hou van de mengelmoes die ik bij jongeren hoor, die een mix van Frans, Arabsich en Nederlands is. Het woord Krabachoucha bijvoorbeeld, dat kribbel krabbel betekent naar het tekentalent van peuters en kleuters dat af en toe qua lijngebruik te wensen overlaat. En ik hou van het gemengde taalgebruik met geregeld een ‘à l’aise’ of een ‘t’inquiète’ tussen. Het woord dat ik écht geweldig vind, kan ik eerlijk gezegd niet uitspreken. Het gaat in de richting van ‘pei’, maar sommigen zeggen ‘patj’. Jammer dat ik het zelf niet goed kan zeggen (lacht)!

Heb je een droom voor Brussel?

Ik wens dat meer mensen zich hier goed voelen. Er is natuurlijk de bestuurlijke complexiteit die veel zaken bemoeilijkt en op de lange baan schuift. Maar samen en gezelliger lijkt me het juiste streefdoel, ook al klinkt dat een beetje naïef optimistisch. Dat Brussel zonder haar uitdagingen uit het oog te verliezen, toch verkeerbaarder wordt, voor méér mensen een betere plek om te leven. Dan komt er vanzelf minder negativiteit rond het imago van Brussel.

Zijn er nog dingen die je voor jezelf wil bereiken?

Nu ik erover nadenk kom ik tot de conclusie dat ik zeer gelukkig ben met wat ik heb. Ik woon super graag in Brussel. Mijn kinderen zijn hier geboren en opgegroeid, ik hoop dat zij het ook volhouden op deze manier. Ik heb een topjob bij Bruzz, het is echt de job van mijn leven. Ontzettend veel variatie en tegelijkertijd veel verantwoordelijkheden en uitdagingen. Het is zo fijn om in en met Brussel mensen te leren kennen. Ik hou van media, Brussel, mijn collega’s en mijn jobinhoud. Een beetje vakantie misschien? Of de heropening van de horeca! En toch goed ‘Patj’ kunnen zeggen zoals ik dat net goed deed!